2015.08.29 Rajd pieszy po Sierakowskim Parku Krajobrazowym
Rajd pieszy po Sierakowskim Parku Krajobrazowym
oraz Orzeszkowo – Kwilcz –Rozbitek (12 km + 3km)
Rajd pieszy po Sierakowskim Parku Krajobrazowym z cyklu „Dni Otwarte Parków Krajobrazowych Wielkopolski” zorganizowany przez ZESPÓŁ PARKÓW KRAJOBRAZOWYCH Województwa Wielkopolskiego był naszym pierwszym zorganizowanym rajdem, w którym wspólnie uczestniczyliśmy. Trasę rajdu zaplanowano na pętlę z Orzeszkowa (pętla Kwilecka Szlaków Powstań Narodowych), poprzez Kozubówkę (panorama najwyższego wzniesienia w Sierakowskim Parku Krajobrazowym), Mościejewo (kościół, dziękczynna Grota Maryjna)i Upartowo (pomnikowy Dąb Maryjny)z metą w punkcie startu – Orzeszkowie. Na starcie, wraz z nami zjawiło się 15 osób.
Rajd upłynął w przyjemnej, przyjaznej atmosferze. Dość szybko udało nam się dotrzeć na najwyższy punkt widokowy Sierakowskiego Parku (126 m.n.p.m.), skąd jednak, mówiąc szczerze, widok nas raczej nie zachwycił. Na swych wędrówkach udało nam się już niejednokrotnie podziwiać bardziej malownicze panoramy.
Również do Mościejewa dotarliśmy bez przeszkód. Mościejewo jest niewielką wsią sołecką liczącą około 300 mieszkańców. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z roku 1419. Do głównych zabytków Mościejewa należy dwór z początku XX wieku wraz z przyległym parkiem, wzniesiony w latach 1925 - 1930 kościół parafialny pw. Matki Boskiej Częstochowskiej oraz znajdująca się w pobliżu wsi dziękczynna Grota Maryjna. Przez Mościejewo przebiega także Szlak Powstań Narodowych 1769 – 1919.
Niestety, okazało się, że nie zwiedzimy wnętrza tutejszego kościoła – właśnie trwała w nim Msza św. pogrzebowa.
Z Mościejewa zawróciliśmy w kierunku Orzeszkowa, udając się do pobliskiego pomnika przyrody – Dębu Maryjnego nieopodal Upartowa, mijając po drodze całkiem przyjemne miejsca.
Niebawem malowniczą drogą przez las dotarliśmy do Orzeszkowa, z którego to wyruszyliśmy. Tu pożegnaliśmy się ze wszystkimi uczestnikami, uprzednio otrzymawszy od naszego przewodnika po komplecie map – broszur dotyczących Szlaku Powstań Narodowych w powiecie międzychodzkim, Pszczewskiego i Sierakowskiego Parku Krajobrazowego oraz po zestawie naklejek z logo Parków Krajobrazowych Wielkopolski. Z map niezmiernie się ucieszyliśmy, będą bardzo pomocne w planowaniu kolejnych wypraw. Ogólnie rzecz ujmując rajd udał się znakomicie.
Korzystając z okazji, iż znaleźliśmy się bardzo blisko Kwilcza, postanowiliśmy jeszcze udać się rodzinnie na jego zwiedzanie. Oczywiście „zerknęliśmy” także, co też ciekawego jest w samym Orzeszkowie (przed rajdem nie było na to czasu).
Orzeszkowo, mimo bardzo niewielkich rozmiarów nie należy do wiosek mało interesujących, wprost przeciwnie, znajdują się tu dwa bardzo ciekawe zabytki. Znajduje się tu kościół ewangelicki z 1861 r., cmentarz kalwiński z pocz. XIX w. oraz dwór z 1 poł. XIX w.
Z Orzeszkowa, chodnikiem na poboczu bardzo ruchliwej tu drogi krajowej nr 22 dotarliśmy do Kwilcza. Kwilcz jest dużą wsią sołecką oraz siedzibą gminy. Do najciekawszych zabytków Kwilcza należy przede wszystkim klasycystyczny kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła (1766-82), z wieżą z hełmem w kształcie obelisku. W kościele znajdują się ołtarze z obrazami z XVII i XVIII w., ambona, nagrobki Kwileckich z końca XVIII wieku. Do rejestru zabytków wpisane jest również ogrodzenie z rzeźbami i dwie kaplice późnobarokowe. Niestety także w Kwilczu nie udało nam się zwiedzić wnętrza kościoła. Tym razem przeszkodziła nam w tym odbywająca się właśnie Msza ślubna.
Oprócz kościoła do zabytków Kwilcza należy także zespół pałacowy, w którego skład wchodzą: pałac Kwileckich z około 1830 r., dwie oficyny z 2 połowy XVIII w., park krajobrazowy, stajnia koni wyjazdowych i powozownia oraz drewniana altana parkowa. Kolejnym wartym uwagi zbytkiem wioski jest zespół folwarczny, gdzie znajdują się m.in. gorzelnia z 1872, spichrz, rządcówka i stolarnia z końca XIX wieku.
Z Kwilcza, znakami szlaku czarnego, aczkolwiek chodnikiem przy drodze doszliśmy do Rozbitka, małej położonej bezpośrednio przy Kwilczu wioski. Znajduje się tu, ukryty za gęstwiną parkowych drzew pałac powstały w latach 1856-58, dla ówczesnego właściciela wsi Georga von Reiche. Obecnie restaurowany, docelowo ma być siedzibą Instytutu Rozbitek Jana A. P. Kaczmarka. Przypałacowy park mający 3,3 ha uważany jest za największy park platanowy w Wielkopolsce.